(شاعری که شاه شد)
درزمانهای قدیم یک شاعری بود که شعرهای درهم برهم می نوشت؛ وقتی دید که دیگر شعرهایش هوا خواه ندارد،ودیگر به چاپ نمی رسد سعی کرد که از اشعار شعرای قدیمی مثل(فردوسی،سعدی،حافظ و مولانا و.)کپی ورداری می کرد ودستی به شعرهای آنها می برد،ویا چیزی از خودش به آن اضافه می کرد ویا چیزی ازآن کم می کرد،یا بیت یا مصرعی را از اول به آخر یا از آخر به اول می آورد مثل خطی که وقتی جلوی آئینه گرفته می شود،برعکس خوانده می شود بود.
خلاصه چند مدتی بداین منوال نوشتارش را ادامه داد؛تا اینکه در یک مجلس شب شعری ازشعرای نامی شرکت کرد ونوبت او که رسید با تکبر بسیار به پشت تریبون رفت و اینچنین خواند.
بکش مور بیچاره دانه ازخاک که میازارندت مردم بینوا
اصلش این بود (میازار موری که دانه کش است )
هرکه زورش بیشترباشدتواناترست پس قلچماغ باش که این بهترست
اصلش این بود(توانا بود هرکه دانا بود)
خردو جانم خداوندا بنام توست نگذردبراندیشه برترکزین
اصلش این بود(بنام خداوند جان وخرد کزین برتر اندیشه برنگذرد)
خلاصه که آنقدر از این اشعاز بیهود سرود که شنوندگانی که برای شنیدن اشعار ناب به آنجا آمده بودند ؛صدایشان درآمده بود وبا توپو تشر او را از مجلسشان بیرون انداختند.او تعجب کرده بود از رفتار ناشایست دوستان شاعرودرآخریکی از دوستانش که نویسنده بود وبه دعوت خود او به آنجا آمده بود سر رسید و اورا درجریان امر قرار داد که:ببین دوست عزیزوگرامیم بازخدا را باید شکرکنی که توراهم مثل من دیوانه خطابت نکردند وراهی بیمارستان روانی نکردند ؛چون منهم مثل تو آن آخریها از بسکه داستانهای مزخرف نوشته بودم هم ناشر وهم چندتن از خوانندگان کتابهایم آنروز به پیش ناشرم آمده بودند که ازم انتقادکنند تا مرا آنجا دیدند با من دست به گریبان شدند ومنواز همانجا راهی تیمارستانم کردند ؛الآن هم که درخدمت شما هستم یکسالی می شود که دست به قلم نبرده ام وبقول خودمون منوآزادم کردند وقول داده ام که تا داستان خوبی به مغزم خطور نکرده دست به قلم نشوم ؛ بنظرمن توهم باید مثل من رفتار کنی وتا شعر خوبی به مخیله ات نیامده دست به قلم نشوی.
مثل ,آنجا ,قلم ,آمده ,شاعری ,چیزی ,دست به ,به قلم ,این بود ,شاعری که ,شاه
درباره این سایت